Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/45

w zimie, duszna w lecie, a w żadnej porze roku nie była miłą”; lecz zdaje się, że nie był sprawiedliwym względem żyznej i dobrze uwodnionej krainy. Tu pasał owce swego ojca na Helikonie i rozpoczął swoją twórczość poetycką. W późniejszem życiu miał się przenieść do Naupaktos u zatoki Korynckiej w Lokryi, opuszczając w ten sposób otoczenie eolskie dla doryckiego. Wpływy doryckie dają się dostrzedz w jego dziełach. Został zabity według legendy w Enoe, w Lokryi, i pochowany w Naupaktos, skąd szczątki jego miały być przeniesione później do Orchomenos w Beocyi.
 Data urodzenia jego nie jest znana dokładnie. Pewnem jest, że jakieś 80 lub 100 lat później wystąpił od owej wielkiej doby epiki jońskiej, którą reprezentuje „Iliada.” Z drugiej strony powinien być znacznie wcześniejszy od owych poetów VII stulecia prz. Chr., których odsłania nam świt dziejów. Wynika to nietylko z poszczególnych faktów, lecz także ze sposobu, w jaki odzywają się o Hezyodzie pisarze greccy. Imiona Homera i Hezyoda łączą się zawsze w tradycyi greckiej jako przedstawicieli najdawniejszej poezyi. Żadne inne imię, dające się połączyć z autentycznym utworem, nie jest przez tę tradycyę uważane za tak dawne. Najlepsze powagi starożytne i nowożytne słusznie prawdopodobnie umieszczają Hezyoda między 850 a 800 prz. Chr.
 29. Typy poezyi epickiej Homera i Hezyoda. Hezyod opowiada, w jaki sposób został poetą. Pasł owce swoje na Helikonie, kiedy zbliżyły się do niego muzy: „Bezdomni pasterze! — zawołały, mówiąc do Hezyoda jako do przedstawiciela pasterzy — utwory brutalne, urągi przyrody! Możemy wypowiedzieć wiele rzeczy, które są mylne, chociaż podobne do prawdy; lecz umiemy także, gdy