Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/54

po wielu wędrówkach przybył do Delf, gdzie założona została świątynia i ustanowione kapłaństwo. Hermes (hymn 2-gi), młody bóg szachrajstwa, kradnie bydło Apollina z łąk Pieryi i przenosi je na własne pastwiska do Arkadyi. Afrodyta (hymn 3-ci), bogini piękności, ukazuje się Anchizesowi, młodemu księciu trojańskiemu, gdy pasie stada swoje na górze Idzie, i odsłania mu wielkie przeznaczenie syna jego Eneasza. Demetera (hymn 4-ty) poszukuje Persefony, którą Pluto porwał do królestwa cieniów, zwiedza Eleuzys i tu zakłada kult swój, a odnajduje córkę.
 40. Uroczystość jońska w Delos. Hymn do Apollina delijskiego daje nam obraz jasnego poranku poezyi jońskiej — uroczystości wiosennej Apollina w Delos — która była zarazem i targiem, a na którą przybywali Jończycy zarówno z Azyi Mniejszej, jak i z wysp morza Egejskiego. „Tu na twoją, cześć, Apollinie, gromadzą się Jończycy w długich sukniach z dziećmi i wdzięcznemi paniami swemi. Ilekroć zbierają się na uroczystość twoją, czczą cię, ku radości twej, walką, tańcem i śpiewem. Rzekłbyś, iż nigdy nie ujrzą starości ani śmierci, widząc Jończyków tak zgromadzonych; a cieszyłbyś się, widząc dobroć wszystkich, widząc mężczyzn i pięknie ustrojone kobiety i lotne statki i wielkie bogactwo, a obok tego ów cud, którego sława nigdy nie zaginie, dziewczęta deloskie służki Apollina daleko strzelającego. Śpiewają hymny naprzód Apollinowi, później Lotonie i Artemidzie, lubującej się w strzałach; następnie śpiewają na cześć bohaterów dawnych i kobiet i rzucają czar swój na plemiona ludzkie.” Może już wówczas, gdy po raz pierwszy śpiewano hymn ten, nastąpił czas, kiedy pieśniarze jońscy nie ograniczali się do opiewania bohaterskiej przeszłości. W miarę tego, jak