Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/57

nawiającemu się umysłowi.” Przedmiot jej może być dowolny, dodaje on, byleby miał stosunek do samego poety. Przykłady tego mamy na elegii greckiej. Obejmuje ona wielką rozmaitość przedmiotów: wojnę zagrażającą ojczyźnie poety, zatargi polityczne między obywatelami, prawa lub zasady, któreby poeta chciał, aby zaprowadzono, jego własne sądy o obyczajach, lub moralności współczesnej, jego poglądy na najlepszy sposób używania życia, rozkosze uczt, lamentacye nad śmiercią — wszystko, o czem poeta lub jego przyjaciele chcą, myśleć lub mówić. Jakikolwiek jest zresztą temat, owa dawna elegia grecka ma zawsze dwie cechy charakterystyczne. Jest ona wyrazem własnych myśli i uczuć poety, wypowiedzianych wobec współczującego otoczenia. A wyraz ten chociaż swobodny i pełny, chociaż ożywiony lub poważny nie bywa nigdy namiętnym. Późniejsi poeci greccy z okresu aleksandryjskiego pisywali pracowite elegie miłosne w tęsknym nastroju, lub też posługiwali się elegią dla popisania się z uczonością. Elegiści rzymscy naśladowali przeważnie ten typ aleksandryjski, a przy całej piękności swej mają bardzo mało świeżości, naturalnego ożywienia lub patosu właściwego dawnej poezyi elegijnej Greków.
 4. Towarzyszenie na flecie stanowiło istotną część dawnych greckich elegij, śpiewanych zwykle po obiedzie wśród przyjaciół, a mających charakter towarzyszki, prawie poufny, czysto przygodny. Łagodną tę nutę fletu lidyjskiego odróżniać należy od dzikich, porywających dźwięków fletni frygijskiej, należącej do kultu Cybele. Związek z fletem świadczy o niegreckiem pochodzeniu elegii. Instrumenta muzyczne greckiego pochodzenia są przeważnie strunne; instrumenta dęte, jak flet, zapożyczone są od azyatyckich sąsiadów.