Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/71

statkiem. Owe „żórawie Ibikusa” stały się przysłowiowymi, jako przykład sprawiedliwości bogów, wykrywających zbrodnię.
 24. W wojnach perskich po raz pierwszy walczyli Grecy, jako jeden naród przeciwko obcemu najezdcy. Grecy odparli Persów. Po tem wielkiem zwycięstwie Grecya była bezpieczniejszą, a bogactwa rozwinęły się w jej państwach. Jednem z następstw wojen perskich było to, iż Grecy w Sycylii i Azyi oraz innych częściach świata uczuli się jednym narodem, mającym wspólne interesa. Drugiem było, iż Ateny stały się najbardziej popularnemi najpotężniejszem z miast greckich. Lud Attyki był najbardziej uzdolnionym z Jończyków; polityczna przewaga Aten otworzyła obecnie szerokie pole geniuszowi attyckiemu.
 25. Simonides z Ceos, wyspy jońskiej, urodził się r. 556 prz. Chr., umarł 468. Bawił pewien czas w Atenach, później zwiedził Tessalię. Około r. 478 wrócił do Aten, wreszcie bawił u dworu Hierona, tyrana Syrakuz. Sława jego wzmogła się z dobą wojen perskich (480–478). Liryki swoje pisał w narzeczu doryckiem i należał pod względem formy do chóralnej szkoły doryckiej. Lecz jako Jończyk z urodzenia pisał także elegie w narzeczu jońskiem, największa zaś sława jego łączy się z Atenami. Tak więc geniusz joński zetknął się w nim ze sztuką, dorycką w Atenach. Znamionuje on nową dobę: początek poezyi lirycznej, zwracającej się do całej Grecyi, a mającej za źródło Ateny, przyszły ośrodek umysłowego życia Greków. Urywki jego należą do hymnów, peanów, ód na cześć zwycięzców, pieśni pogrzebowych i in- nych odmian lirycznych. Wspaniałe są elegijne nagrobki poległych pod Termopilami i u Salaminy. Lecz nic piękniejszego niema w poezyi jego