Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/74

igrzyskom pityjskim, odbywającym się w Delfach na cześć Apollina raz na cztery lata, w trzecim roku każdej olimpiady. Nagrodą był wieniec laurowy. Siedm od do igrzysk nemejskich, odbywających się w Nemei na cześć Zeusa, obchodzonych co dwa lata, w drugim i czwartym roku każdej olimpiady; nagrodą był wieniec jodłowy. Jedenaście należy do igrzysk istmijskich, odbywających się na międzymorzu korynckiem na cześć Posejdona raz na dwa lata (w pierwszym i trzecim roku każdej olimpiady); nagrodą był wieniec z pietruszki. Z tych, których data może być ustanowiona, najważniejszą jest oda pityjska (502 prz. Chr.); najpóźniejszą — 5-ta olimpijska (r. 452). Narzecze jest epickie z silnem zabarwieniem doryckiem i niektóremi formami eolskiemi. Muzyka ma charakter odmienny w rozmaitych odach; gdzie jest dorycka tam poezya ma charakter jasny i podniosły, a opowieści mityczne traktowane są obszernie; gdzie eolska — ody są żywe, wesołe, nietroskliwe; gdzie lidyjska — poemat ma ton wdzięczny, błagalny, jak przy zbliżeniu do świątyni lub do ołtarza.
 30. Oda zwycięska była niekiedy deklamowana w miejscu, gdzie odbywały się igrzyska w wieczór po popisach. Tak bywało w Olimpie, gdzie „łagodne światło księżyca opromieniało święte miejsce, rozbrzmiewające weselem uczty.” Niekiedy zacytowano ją po powrocie zwycięzcy do ojczystego miasta, bądź podczas uczty, bądź w czasie procesyi do świątyni. Ody różnią się znacznie pod względem stylu i długości. Tak ostatnia oda olimpijska na zwycięstwo chłopca w wyścigach na krótką metę, zawiera tylko 19 wierszy i jest dziękczynną modlitwą do Gracyj, w których świątyni ją odśpiewano. Czwarta pi-