Ta strona została przepisana.
CZĘŚĆ II.
Literatura attycka.
ROZDZIAŁ I.
Dramat.
Tragedya: Eschylos (525–456 przed Chr.). — Sofokles (495–405 prz. Chr.). — Eurypides (480–406).
Dawna komedya: Arystofanes (448–385 prz. Chr.). — Średnia komedya (390–320 prz. Chr.). — Nowa komedya (320–250 przed Chr.).
1. Lud attycki należał do rasy jońskiej, lecz posiadał właściwe sobie piętno wyróżniające go od Jończyków z Azyi Mniejszej. Arystoteles zauważył, że temperament Greków, podobnie jak klimat Grecyi; stanowił środek pomiędzy sąsiadami wschodnimi, a zachodnimi: Grek jest inteligentniejszy, niż dzielny Europejczyk i bardziej męzki, niż subtelny mieszkaniec Azyi. To samo rzec można o temperamencie attyckim w porównaniu z dwoma innymi przeciwnymi sobie: jońskim i doryckim. Umysł attycki posiada sprężystość i wesoły wdzięk jońskiego; łączy z tem odwagę i trzeźwość doryc-
