Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/83

 10. Trylogią nazywano grupę z trzech tragedyj. Tetralogią była grupa z trzech tragedyj z dodatkiem dramatu satyrycznego. Podobno Eschylos pierwszy dał przykład tetralogii, pisząc na konkurs trzy tragedye, połączone z sobą treścią, a zakończone dramatem satyrycznym. Trzy tragedye Eschylosa: „Agamemnon,” „Chefores” i „Eumenidy” stanowią jedyną, która do nas doszła. Nazywają je razem „Oresteja,” t. j. opowieść o Oreście; lecz Ateńczycy nazywali tak, zdaje się, tylko środkową część, lub środkową razem z końcową. Sofokles „wprowadził w zwyczaj pisać pojedyńczą sztukę zamiast tetralogii; znaczenie tych słów jest to, że chociaż pisał tetralogię, lecz pojedyńcze dramata nie były połączone z sobą.
 11. Teatr grecki. Dawniej chóry wykonywano na czasowym pomoście drewnianym, często wśród rynku. Przysłowiowym był wyraz „widok z topoli” dla oznaczenia złego miejsca w teatrze, gdyż widzowie, którzy nie mogli dostać miejsc, wdrapywali się na topole w pobliżu rynku. Pewnego razu w r. 500, gdy współzawodniczył Eschylos z Pratinasem, pomost miał się załamać, postanowiono więc zbudować stały teatr na cześć Dyonizosa. Znakomity teatr Dyonizosa miał kształt półkola i nie miał dachu. Znajdował się on na świętych gruntach Dyonizosa u stóp Akropolu. Wyższa część siedzeń dla widzów wykuta była w skale Akropolu; reszta utworzona sztucznie z drzewa lub z kamienia. Scena wybudowana była z kamienia i osłonięta z tyłu wysokim murem.
 12. Wystawmy siebie teraz na jednem z tych wyższych siedzeń, opartem o skałę Akropolu, a z twarzą zwróconą ku górze Hymet, której pochyłość stacza się ku morzu. W amfiteatrze może się łatwo zmieścić 20,000 osób, a spotykamy