Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/87

na ramiona. W lewej ręce trzyma złoty łuk — jest to Apollo. Druga postać ubrana jest o wiele skromniej; na ramionach jej wisi szeroki kapelusz, jaki zwykle nosili podróżni lub pasterze. W jednej ręce ma długą gałąź wawrzynu, symbol pokuty, w drugiej — miecz obnażony. Jest to Orestes, który zabił matkę swoje, Klitemnestrę, zabójczynię męża swego Agamemnona, a teraz udaje się do Apollina, szukając ucieczki od furyj. Milcząca postać wychodzi w ślad za nimi; jest to bóg Hermes z laską posłańca, obwiniętą białemi wstążkami. Apollo każe Hermesowi odprowadzić Orestesa do Aten na sąd bogini Atene.
 20. Cień Klitemnestry wchodzi teraz przez orkiestrę na widownię. Woła na śpiące furye i znika. Budzą się one, a widząc, że Orestes odszedł, wściekłe wypadają na scenę. Są to dziwaczne postacie w sukniach kunich z wężami zamiast włosów, z nabiegłemi krwią oczyma. Ukazuje się Apollo i wypędza je ze świątyni. Teraz scena się zmienia, przedstawiając Ateny. Tymczasem furye zajęły stanowisko w orkiestrze i w wielkim śpiewie chóralnym przedstawiają misye swoje, jako mścicielki przelanej krwi. Atene zgromadza sąd, złożony z Ateńczyków na wzgórzu Aresa (rzeczywiste wzgórze Aresa było w odległości pół kilometra od Akropolu), a w ten sposób zakłada słynny areopag. Furye oskarżają Orestesa, Apollo go broni. Głosy sędziów są podzielone. Rozstrzygający głos Ateny uniewinnia Orestesa. Wściekłość furyj zwraca się teraz na Ateny, lecz Atene skłania je do przyjęcia świątyni w jej kraju: jaskini w pobliżu wzgórza Aresa. Sztuka kończy się pojednaniem, a procesya odprowadza furye do ich nowego domu.
 21. Tak więc tragedya grecka mogła przed-