Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/88

stawić licznym widzom w formie majestatycznej, ozdobionej muzyką i śpiewem, wielkie postacie z historyi religijnej i cywilnej: Apollina w jego świątyni w Delfach, boginią Atene w chwili, gdy zakładała sąd areopagu, furye obejmujące świątynię pod wzgórzem, Orestesa na sądzie. Przedstawienie to posiadało wysoką piękność idealną, a zarazem dla Greków było wysoce realnem: zdawało im się, że widzą założenie owych obrządków i zwyczajów, które drogie i święte były im w życiu codziennem.
 22. Tragedye Eschylosa. Wielcy artyści greccy byli niezwykle płodni. Eschylos przez czterdzieści lat twórczości poetyckiej napisać miał 70 tragedyj obok dramatów satyrycznych; Sofoklesowi przypisują 113; Eurypidesowi — 72; pewnemu zaś poecie, którego mamy tylko urywki, niemniej jak 240. Tylko siedm tragedyj Eschylosa doszło „Persowie” wykonani byli w r. 472 prz. Chr. Jest to wspaniała dramatyczna pieśń tryumfalna na zwycięstwo Greków nad najazdem perskim. Eschylos sam walczył pod Maratonem, u Salaminy, w Artemizyi, przy Platei. Duch wojownika odczuwa się we wspaniałym opisie bitwy salamińskiej, w którym, jak głos trąby, rozbrzmiewają wiersze: „Idźcie, synowie Greków, uwolnijcie kraj wasz, uwolnijcie dzieci i żony wasze i świątynie waszych bogów i mogiły ojców waszych.” Nie brak tu i głębszego morału; duch Daryusza wstaje z grobu, aby powiedzieć panom perskim, że klęska ta jest karą bogów za zuchwalstwo Kserksesa.
 23. W „Siedmiu przeciwko Tebom” (468) wykazuje się, jak dziedziczne przekleństwo w domu Edypa spada na synów jego Eteoklesa i Polinika, zabijających się wzajemnie w pojedynku podczas