Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/99

owdowiałej królowej Troi na Polimestorze, który zabił jej syna Polidora i porwał jej córkę Poliksenę. „Andromacha” (424–422?) opisuje losy tej, która była niegdyś żoną Hektora, a teraz jest niewolnicą Neoptolema, syna Achillesa. Znać tu wpływ wojny peloponeskiej w ostrem wystąpieniu przeciwko Spartanom.
 39. „Jon” (424–421) jedna z najlepszych sztuk jego. Akcya odbywa się w Delfach. Odsłania się tu, że Jon, protoplasta plemienia jońskiego i attyckiego, był synem Apollina i Kreuzy, córki Erechteusza. Zapał do sławy Aten zbliża tę sztukę do trzech następujących „Błagających” (420–417?). Ateny występują w imieniu ludzkości przeciwko Kreonowi, królowi Teb, który odmówił pogrzebu wojownikom argiwskim, zabitym u murów miasta. Podobnież w „Heraklejadach,” pisanych w tym samym czasie, Ateny stają się przytułkiem dla dzieci Heraklesa, prześladowanych przez Eurysteusza, który niegdyś zadawał pracę i ojcu. „Herakles obłąkany" (420–417?) opowiada, jak Herakles, wprawiony w obłęd przez nieprzyjazną sobie boginię Herę (Junonę), zabija żonę swoje, Megarę, i jej dzieci, a odzyskawszy zmysły chce zabić siebie, gdy Tezeusz koi rozpacz jego i namawia, aby udał się do Aten, by uzyskać tam przebaczenie i spokój.
 40. „Ifigenia w Taurydzie”, bardzo szlachetna tragedya, której daty dokładnej nie wiemy; należy zapewne do ostatniego okresu twórczości poety. Akcya odbywa się w Bałakławie, w Krymie. Ifigenia ocalona przez cudowne wmieszanie się Artemidy, gdy ojciec poświęcił ją na ofiarę, stała się kapłanką w świątyni tej bogini, gdzie przynoszono ludzkie ofiary. Powołana zostaje do zabicia dwóch cudzoziemców, w których poznaje brata swego Ore-