Ta strona została przepisana.
II.
W noc promienistą, księżycową,
Gdy ziemia, zda się, pień gwiazd słucha,
Ubiegłe dzieje mego ducha
Niech mi odsłonią się na nowo.
Niechaj, o ramię bratnie wsparty,
Harmonią nocy kołysany,
Rozwinę wspomnień zwój różany,
Jak papirusu skręt zatarty.
Ha! gdy pod wspomnień tych zaklęciem
Przedemną własna postać stanie,
Z ust może zerwie się pytanie:
Czy to ja byłem tém orlęciem?
_13.jpg&oldid=3229290){kind=link}