Tak tedy Zwycięzca odwieczerza onego zebrał był ucznie swoje podle murów miasta na miejscu, kędy niegdyś był zamek szernów zburzony, a obaczywszy, iż wszyscy koło niego usiedli, odezwał się do nich, mówiąc:
»Powiadam wam, że przyszedł czas, abych was opuścił, powracając na jasną gwiazdę Ziemię, skąd do was przybyłem i kędy jest dom wieczysty Starego Człowieka, ojca duchów waszych.
»Policzyłem dni spędzone między wami i zważyłem trud zdziałany i widzę, wstecz się oglądając, że niczego już dorzucić nie mogę do tego, co uczyniłem.
»Znużony jestem i odpocznienia łaknie dusza moja — i serce moje patrzy ku gwieździe dalekiej nad pustyniami.
Ostaniecie tu sami, abyście pielęgnowali zasiew ręku moich, a jeśli was będą prześladowali dla mojej pamięci, ciesz-
Strona:PL Jerzy Żuławski-Zwycięzca 329.jpeg
Ta strona została skorygowana.
III.
POSŁANIE DO BRACI
GDZIEKOLWIEK BY ONI BYLI,
Z WIEŚCIĄ DOBRĄ O ZWYCIĘZCY
KTÓRY ŻYŁ MIĘDZY NAMI.
Rozdział pięćdziesiąty siódmy.
