Strona:PL Jerzy Żuławski - Kuszenie szatana.djvu/016

 „Idę mocnych uczyć radości, ponieważ w niej jest życie jedynie!
 „Idę uczyć, jako zdobywać chleb i napój, nie oglądając się na nic i na nikogo.
 „Idę przykazywać ludziom, iżby mieli serca twarde i dążąc ku celowi swemu nie zatrzymywali się nad cudzem nieszczęściem, które jest słabością i upadkiem.
 „Idę grzechu wszelakiego nauczać i jako nie pochylać głowy pod równający strychulec.
 „Wojny idę nauczać tych, którzy są synami bożymi!
 „I zasię jeszcze idę uczyć dumy i niepodległości i dufania we własną moc, bo głowę schyloną do stóp każda stopa uderzy a czekającego cudzej pomocy nikt nie podżwignie!
 „To jest poselstwo moje i praca, z którą na świat idę i od której znój czoło me opływa, albowiem jest ciężka. —
 Człowiek uśmiechnął się smutno lecz dobrotliwie i uniósłszy dłoń, dotknął nią brązowego ramienia Szatana.
 — Spocznij, — rzekł, — i oszczędź sobie trudu bezużytecznego. Zaprawdę jeszcze raz powiadam tobie: nie jest to dobre ani potrzebne, co ludziom zanosisz! Oto co mówi owszem Syn