Strona:PL Jerzy Żuławski - Kuszenie szatana.djvu/042

 — Zapewne. A zresztą...
 — Cóż?
 — Ja go szukam w sztuce: na płótnie, które pod moimi palcami ożywia się i zapełnia snami ujętymi w ciało, w kształt, barwę... To moje życie.
 — I znalazłeś je, to szczęście czy zadowolenie?
 — Jeszcze nie, ale z czasem...
 Urwał i po chwili zaczął znowu:
 — Inni go szukają po innych drogach, inaczej. Ale zawsze w życiu, bo to podstawa. Mówią: wolność, mówią: poznanie, wiedza, doskonałość...
 Do rozmowy wmieszał się trzeci głos, starszy od obydwu poprzednich:
 — A spokój? How do you think? Czy on nie jest szczęściem?
 Słowa te, rzucone niespodziewanie tonem zapytania, nie znalazły na razie odpowiedzi. Głębokie milczenie zapanowało w gronie trzech przyjaciół.
 Siedzieli oni dokoła małego stolika na werandzie restauracji, postawionej tuż nad brzegiem jednego ze szwajcarskich jezior. Widok stąd roztaczał się cudowny i szeroki: na wodę,