Strona:PL Jerzy Żuławski - Kuszenie szatana.djvu/050

trzył się w płyn, który zmieszany z wodą, przybrał barwę opalowo-mleczną.
 — La muse verte — szepnął — la muse verte...
 Zwrócił się do Władysława.
 — Znasz tegoroczny Salon paryski? — zapytał.
 Władysław skinął głową milcząco.
 — La muse verte!... Co za przepyszny obraz! Porozrzucane papiery i wypróżniona szklanka na podłodze — i on, wpółnieprzytomny, chwiejący się na nogach... Ze szklanki wysuwa się jakiś opar, wyziew — wężowym splotem wije się około stojącego, przybiera kształty kobiece, nachyla się nad nim, dotyka dłonią jego twarzy... La muse verte...
 Oparł głowę o poręcz krzesła i przymknął oczy.
 Władysław i Zygmunt milczeli obaj, przygnębienie ogromne przysiadło im piersi.
 Po chwili Kamil podniósł się; był już nieco spokojniejszy.
 — Darujcie mi, — zaczął, — darujcie! Rozdrażniony jestem dzisiaj, jak rzadko. Nie wiem sam, co mówię.
 Władysław wyciągnął rękę i krótko, gorąco