Strona:PL Jerzy Żuławski - Kuszenie szatana.djvu/095

 Wszak mój profesor filozofji uczył mnie ścisłości w wyrażeniach!
 O! on mnie wielu rzeczy uczył! Zaszczepił w duszy mojej raka, który mi spokoju nie daje i czuć mi nie dozwala.
 Nauczył mnie refleksji i krytyki...
 Przeklęty! W Zurychu byłbym powiedział: błogosławiony...
 Przyjechałem do domu mego i wchodząc w kamienne korytarze, które krok przodków moich odbijały, powtarzałem w duchu: ten dom stary jest i zwali się.
 I dodawałem zaraz: ale ja jestem człowiek nowy...
 W wielkiej sali zastałem ojca.
 Uniósł się nieco, witając się ze mną, a ja dostrzegłem, że pochylony był i siwe miał włosy. Nie widziałem go od ośmiu lat.
 Wskazał mi ręką miejsce obok siebie przy stole i spytał, z czem przyjeżdżam?
 Odpowiedziałem, że jestem doktorem filozofji.
 Pokiwał głową i po chwili rzekł głucho:
 „Żaden z twych przodków nie był doktorem filozofji... Ale oni mieli majątek, ty go zaś mieć nie będziesz“...