Ta strona została uwierzytelniona.
a przejrzysta mgła opada
i spadając dzwoni, dzwoni...
Dźwięczy, pachnie mgła srebrzysta,
lgnie do kwiatów, lgnie do ziemi,
a ponad nią motylemi
skrzydełkami — jasna, czysta,
słodka, cicha — w takt porusza
narodzona światu Dusza!
W słońce białe ręce wznosi
i rozgląda się dokoła, —
a wiatry je pieszczą ciche,
kwiaty przed nią chylą czoła,
ptasząt chór jej piękność głosi!
O! o!...
Cicho, świecie! mówi Psyche!
Jaki świat piękny! jakie jasne nieba!...
Pójdź, najpiękniejsza! - Patrz, jak lśnią tu kwiaty
