Ta strona została uwierzytelniona.
II.
Myśl jest wszystkiem! myśl boża w człeku światem włada!
Kiedy myśl ta świadomie wieńcem snów się winie,
jak Bóg stwarza! i ducha kruchej daje glinie,
głoski bytu rozsnute w wieczną pieśń układa.
A gdy na świat się rzuci zimna, gniewem blada,
świat się lęka, rozprzęga i w chaosie ginie, —
a na światów zburzonych bezbarwnej ruinie
ona siebie poznaje, staje i — nie pada.
Ta jest boża potęga w każdym ziemi synie;
ona przez sen zeń błyska i w marzeniach gada,
ona w księgach i pieśniach i w rąk twardym czynie
jak Duch święty się jawi, — a kto moc jej zbada,
ten jest panem — przed wiekiem, na wieczność i ninie;
skrzydła jego: STWARZANIE, i drugie: ZAGŁADA!
