Ta strona została uwierzytelniona.
NOWY KOLUMB.
Luba! — Kolumb rzecze, — wiary
nie wart genueński mąż!
Zbyt go nęcą mórz obszary,
w dale jeno patrzy wciąż! —
Brzeg nieznany myśl ma goni:
w mgłach już kraj mój, — rwie mnie prąd;
— cicho, serce! śmiało, dłoni! —
morze w krąg — a ląd? — a ląd?...
Nie drgnie stopa w pokład wryta:
nigdy nazad! — to nasz ślub!
Patrz! tam zdali już nas wita
nasze Szczęście — Sława — Grób!
