Strona:PL Jerzy Żuławski - Poezje tom IV.djvu/150

Ta strona została uwierzytelniona.
O TRZECIEJ DOBIE.

— — a o trzeciej dobie
zstąpił więc Anioł do ciemnej pieczary
dotknął ręką leżącego w grobie
rzekł mu: Powstań! — dopełnić ofiary! —

A On jak dziecię, co się ze snu budzi,
niechętne, że mu marzenia przerwano,
westchnął i zwolna wstawał, by do ludzi
iść znów i spełniać, co mu nakazano.

A kiedy Anioł głaz odwalił z grobu
i jasne słońce do czeluści wpadło
powstał i wyszedł z kamiennego żłobu
w chustach śmiertelnych i z twarzą pobladłą.

I na świat patrzył jeszcze nawpół senny,
i taki smutny szedł w blask słońca złoty,
jak kiedy w cierniach i krzyżem brzemienny
śród wrzasków tłumu szedł na szczyt Golgoty.