Ta strona została uwierzytelniona.
MOJA PIOSNKA.
Piosnko moja! cóż to tobie?
narodzona ledwo wczora,
dumasz dzisiaj już o grobie;
płakać tylkoś ciągle skora?
Śmiej się piosnko, śmiej się przecie!
popatrz: świat się śmieje cały,
pachną zioła, pachnie kwiecie,
bluszcz zieleni martwe skały...
Śmiej się piosnko! śmiej koniecznie!
wszakże ludzie śmiechu pragną!
Cóż ty? myślisz płacząc wiecznie,
że się do twej nuty nagną?
Groby stroić — to zawcześnie,
młoda-s jeszcze, piosnko moja;
ran odwiecznych zdzierać pleśnie —
na co? po co? rzecz nie twoja!
