Ta strona została uwierzytelniona.
wpierw, zapłacze skała twarda,
nim się wzruszysz, dziewko harda,
dziewczyno sroga!
Więc wpierw czas się wstrzyma chyży,
nim się serce me poniży;
wpierw się dawne wrócą lata,
nim ma ręka zakołata
w twych zamków wrota!
Raczej w zimnym grobie legnę,
niźli dumną głowę zegnę, —
lecz choć spocznę w zimnym grobie,
nie przestanę śnić o tobie,
dziewczyno złota!
