Strona:PL Jerzy Żuławski - Szkice literackie.djvu/192

Jeremjasza, niektóre rozdziały z proroków, jak naprzykład Hezekjelowe widzenia, i wreszcie księga Ijoba, o której tu mówić zamierzam.
 Dla teologa jest ona nauką poddania się ostatecznego woli bożej a zarazem symbolem Chrystusowej męki, — dla uczonego historyka — nieocenionem źródłem do studjów nad psychologją, etyką i pojęciem bóstwa u żydów, — studjów, których wyniki byłyby niejednokrotnie sprzeczne z teologicznem ksiąg tych wykładem, — dla artysty jest to li tylko niesłychane arcydzieło, — najdawniejszy, szczery a straszny krzyk ludzkiego bólu, przechodzący wszystkie skale, od klątwy i buntu, rozpaczliwie w niebo rzucanego pytania, aż do bezdennego żalu i głuchej rezygnacji w końcu.
 Kto jest autorem księgi Ijoba — niewiadomo Przypisywano ją niegdyś Mojżeszowi, — język jej jednak, pełen aramejskich naleciałości, świadczy raczej za znacznie późniejszym czasem jej powstania, razem z innemi hagjografami — a więc gdzieś w hellenistycznej epoce żydowstwa.
 A zresztą — któż dzisiaj może powiedzieć z pewnością, jakie ta księga w ciągu wieków losy przechodziła, nim się dostała do nas w tej, jaką dzisiaj znamy — postaci? Kto wie, czy nie