Strona:PL Jeske-Choiński Teodor - Błyskawice 01.djvu/062

Silniejszy odpychał słabszego, gwałtowniejszy — cierpliwszego. Każdy usiłował pochwycić bochenek, na który czekały w domu głodne dzieci. Bo niewiadomo, czy starczy dla wszystkich. Wczoraj oświadczyli piekarze, że spodziewany transport mąki nie nadszedł z magazynów zbożowych. Jutro zabraknie może chleba, a dzieci nie mają wyrozumienia, litości dla rodziców: dawajcie jeść! cóż nas obchodzi nieurodzaj, co mrozy i grady, które zniszczyły owoc ziemi? nam się chce jeść, a waszym obowiązkiem zaspokoić nasz głód!
 Przed jednym, ze sklepów kazał się rotmistrz! zatrzymać karecie.
 — Pokażcie mi chleb!
 Kilka kobiet wyciągnęło do niego chude ręce z bochenkami. Chleb był czarny, zakalcowaty, niezdrowy.
 Wydobył z sakiewki garść złotych pieniędzy.
 — Podzielcie się wszyscy uczciwie, jak dobrzy ludzie, i kupcie dla dzieci lepszego, białego chleba. Takiego chleba nie zniosą ich młode, czcze żołądki.
 — O, monseigneur! Niech wam św. Genowefa wynagrodzi dobrze, szlachetne serce.
 Nie czekając na podziękowanie, wsiadł rotmistrz do karety.
 — Jedź! Musiał się spieszyć, jeśli miał się jeszcze