Strona:PL Jeske-Choiński Teodor - Błyskawice 02.djvu/119

 — Któż tam hałasuje po nocach? — odezwał się nareszcie zły, zaspany głos.
 — Otwieraj, to ja.
 — Jaki znów ja? Sacré tonnerre!
 — Otwieraj, głupcze! Hrabia Mirabeau.
 Ostrożnie odemknął szwajcar drzwi; dopiero, kiedy poznał Mirabeau’a, otworzył je z pospiechem.
 — Przepraszam pana hrabiego, ale w nocy włóczą się...
 — Rozmaite łobuzy, wiem. Czy panowie dawno wrócili?
 — O północy, monseigneur.
 — Śpią?
 — Kamerdyner mówił, że czytają jeszcze w łóżku.
 — Niech kamerdyner zamelduje panom, że muszę się z nimi koniecznie natychmiast widzieć.
 Nie czekał długo.
 — Panowie proszą — oznajmił wkrótce służący, ukazawszy się ze świecą.
 Duport i Lameth leżeli w łóżkach, zajęci przeglądaniem gazet.
 — Francya się pali? — odezwał się radca parlamentu, unosząc się na posłaniu.
 — Pali się, płonie, jak pochodnia — odpowiedział Mirabeau.
 — Cóż się stało?
 — Stan trzeci ogłosił się Zgromadzeniem Narodowem.