Strona:PL Jodko-Narkiewicz, Dickstein - Polski socyalizm utopijny na emigracyi.pdf/57

najważniejszych aktów pt. „Lud Polski na emigracyi 1835—1846 r.“ Jersey 1854. W roku 1855 rząd angielski wydalił go z Anglii.
 Stanisław Worcell był pierwotnie bogatym właścicielem ziemskim na Wołyniu. W r. 1831 był członkiem sejmu rewolucyjnego jako poseł z Równa. Z końcem r. 1832 przybył do Paryża i przystąpił tam do komitetu Dwernickiego. Uwięziony wraz z Pułaskim z powodu mowy, wygłoszonej w loży Wolnomularzy „Trinité indivisible“ podczas uroczystości na cześć ofiar wyprawy Zaliwskiego, został wtrącony do więzienia St. Pélagie, a następnie przez rząd wypędzony z Francyi. Udał się do Belgii i redagował tu przez jakiś czas republikańskie pismo „La voix du peuple“. W r. 1834 widzimy go w Londynie. Dnia 29 listopada 1834 r. po rozbiciu się „Londyńskiego ogólnego związku“ Worcell staje na czele gminy. Wykluczenie Krępowieckiego i Dziewickiego z gminy grudziązkiej, które było głównie jego dziełem, zrobiło mu w Krępowieckim nieprzyjaciela, który też doprowadził do tego, że dnia 30 sierpnia 1838 r., gmina wydała wyrok potępiający na Worcella i Wątróbkę. W tym czasie organizuje się „Zjednoczenie“, Worcell przystępuje doń, a w r. 1840 wybierają go wraz z Lelewelem i Zwierkowskim do zarządu. Gdy po krakowskiej rewolucyi w r. 1846 „Zjednoczenie“ rozwiązało się i członkowie jego przystąpili do Towarzystwa Demokratycznego, uczynił to samo i Worcell. Dnia 25 kwietnia 1847 r. wybrano go wraz z Heltmanem, jenerałem Sznayde, Daraszem i Mazurkiewiczem do Centralizacyi i odtąd aż do śmierci pozostaje jej członkiem. W r. 1848 po wybuchu rewolucyi lutowej należał do delegacyi polskiej, wysłanej do ministra spraw zewnętrznych, Lamartine’a, z żądaniem utworzenia legionu polskiego. W r. 1852 wygnańcy rozmaitych narodowości utworzyli „Komitet Europy“. Wor-