jego formę ochraniała, któraby ciosom różnym odbierała niebezpieczny charakter, któraby mu (ciału) nadawała siłę, trwałość i giętkość — i wogóle by je podtrzymywała. I przyroda daje ciału taką osadę, znaną pod nazwą szkieletu: jest to zdumiewający mechanizm, godny bardzo uważnego studjum.
Następnie dusza potrzebuje środków fizycznych dla komunikacji z innemi wcielonemi duszami. I natura dostarcza środków takiej łączności w organach mowy i słuchu.
Ciało wymaga systemu przydziału do różnych jego części materjałów, które służą ku odnowie wyczerpanych naczyń i tkanek, materjałów dla naprawy, uzupełnienia i wzmocnienia.
Również wymaga ono innego systemu, za pomocą którego odpadki produkcji i przerobione materje mogłyby się przesuwać ku krematorjum organizmu, tam się przepalać i wydzielać z ciała. Przyroda daje nam krew, która niesie życie: arterje i weny, po których spieszy do pracy i powraca do płuc, by wziąć nowy zapas tlenu i spalić przyniesione odpadki.
Ciało potrzebuje materjału z zewnątrz, przy którego pomocy mogłoby nieustannie poprawiać i odnawiać swoje części wyczerpane. Przyroda daje środki pochłaniania jadła, trawienia go, wyciągania zeń elementów pożywnych, przeróbki tych elementów do takiego stanu, że organizm łatwo je przyswaja.
Nakoniec ciało zaopatrzone jest w środki rozradzania swego potomstwa — i samo zaopatruje inne dusze w siedzibę cielesną.
Nikt nie straci czasu nadarmo, jeżeli się poświęci poznaniu zadziwiającego mechanizmu ciała ludzkiego; poznanie to daje człowiekowi pewność istnienia wielkiego rozumu natury, widzi wielką zasadę życia w działaniu:
Strona:PL Jogi Rama-Czaraka - Filozofja jogi i okultyzm wschodni.djvu/131
Ta strona została przepisana.
