o rozwiniętych zdolnościach psychicznych może czytać myśli drugiego człowieka z niemniejszą swobodą, jak czyta książkę otwartą, przypuszczając oczywiście, że rozumie język barw aury, co bezwarunkowo umieją czynić wszyscy okultyści. Ale człowiek, który przypadkowo i nieczęsto wchodzi do świata psychicznego, nie zobaczy nic, prócz refleksu przedziwnych kolorów w obłoku świetlnym, a których znaczenie pozostanie mu całkowicie niewiadomem. Zanim pójdziemy dalej, uważamy za konieczne dać czytelnikom pojęcie ogólne o kolorach aury i o tych myślach i uczuciach, które się za ich pośrednictwem wypowiadają. Barwy te zlewają się ze sobą i przechodzą w tysiączne kombinacje i odcienie. Tablica poniższa daje ściślejsze wyobrażenie o tym przedmiocie i pozwala czytelnikom lepiej zrozumieć to, o czem będziemy mówić nieco niżej w tym wykładzie.
Czarny — wyobraża nienawiść, złośliwość, zemstę i t. p. uczucia.
Szary — odcienia jasnego — wyraża egoizm.
Szary — szczególnego (trupiego) odcienia — wyraża strach i przerażenie.
Szary — odcienia ciemnego — wyraża przygnębienie i melancholję.
Zielony — w odcieniu brudnym — wyraża zazdrość. Jeżeli do zazdrości przyłączy się gniew — to się to wyraża czerwonemi pręgami na zielonem tle.
Czarno-zielony kolor jest wyrazem nizkiego oszustwa.
Zielony — w odcieniu jaskrawym — wyraża tolerancję wobec opinji i wierzeń cudzych, umiejętność łatwego przystosowania do zmieniających się warunków:
