altruizmu, jaki się ujawnia w wyobrażeniach religijnych. Odcień i skala żywości stopniują się od ciemnego indygo do żywo-jasnego lila, który wyraża najwyższe uczucia religijne.
Błękitny — szczególnie jasnego odcienia — wyraża duchowość (spirituality). Niektóre z wyższych stopni duchowości, obserwowanej u ludzi, wyrażają się kolorem błękitnym z rozsypanemi w nim błyszczącemi punktami, które iskrzą się i świecą — jak gwiazdy w jasną zimową noc.
Czytelnik nie powinien zapominać, że wszystkie te kolory tworzą nieskończone kombinacje i związki i ukazują się w najrozmaitszych stopniach żywości i siły, przyczem każda barwa i odcień ma swe odrębne znaczenie w oczach okultysty. Oprócz wyliczonych tu kolorów — istnieje jeszcze wiele innych, które są bezimienne. Znajdują się one poza granicą barw, oczywistych w widmie, a ponieważ ludzie ich nie znają, zatem nie nadali im żadnej nazwy, choć teoretycznie wiadomo, że takie barwy istnieją. Nauka mówi nam o promieniach ultrafioletowych i ultra-czerwonych, które są niewidzialne oku ludzkiemu, nawet przy pomocy narzędzi mechanicznych, ponieważ ich falowania świetlne mieszczą się poza granicą naszych zmysłów. Dwa te „ultra-kolory“ (i wiele innych nieznanych nauce), znane są okultystom i mogą stać się widzialnemi, gdy człowiek dosięgnie pewnego rozwoju siły psychicznej. Zrozumiemy to lepiej, zaznaczając, że ukazanie się w aurze ludzkiej tych ultra-kolorów jest cechą psychicznego rozwoju danej osoby, przyczem żywość barw zależy od stopnia rozwoju. Drugi fakt, który wyda się godnym uwagi temu, co nie zastanawiał się nad tą kwestją, polega na tem, że barwa ultra-fioletowa w aurze wskazuje na rozwój psychiczny, którym się odznacza człowiek na wysokiej płaszczyźnie altruizmu, gdy kolor ultra--
Strona:PL Jogi Rama-Czaraka - Filozofja jogi i okultyzm wschodni.djvu/66
Ta strona została przepisana.