czerwony świadczy o rozwoju psychicznym, z którego korzysta dla celów samolubnych i niższych. Jest to cecha czarnej magji. Promienie ultra-fioletowe leżą z jednej strony widzialnego spektru; ultra-czerwone z drugiej. Falowania pierwszych są zbyt wysokie tj. częste i dlatego oku ludzkiemu niedostępne, falowania drugich są niedostępne dlatego, że są zbyt niskie, t. j. rzadkie. Różnica miedzy temi dwiema formami rozwoju psychicznego widoczną jest ze stopnia rozwoju tych dwuch ultra-kolorów. W uzupełnieniu tych dwuch ultra-kolorów istnieje jeszcze jeden niewidzialny zwykłemu oku — prawdziwy pierwotny kolor żółty, wykładnik prześwietlenia duchowego, słabo widzialny dokoła głowy ludzi wielkich duchowo (aureola). Barwą pierwiastka siódmego — Ducha jest kolor szczególnie świetlisty, jakiego nigdy nie widziało oko ludzkie. Jest to barwa absolutne biała, której samo istnienie odrzuca nauka zachodnia.
Aura, wychodząca z umysłu instynktowego, wyraża się w cięższych, ołowianych i burych odcieniach. We śnie, gdy umysł odpoczywa, ukazuje się zwykle mętny kolor czerwony, który świadczy, że umysł instynktowy wykonywa zwierzęce funkcje ciała. Odcień ten, jak to samo z siebie wynika, istnieje zawsze, ale w godzinach czuwania zasłaniają go żywsze odcienie zmiennych myśli, wzruszeń i uczuć.
W tem miejscu zaznaczyć możemy, że nawet wtedy, kiedy umysł znajduje się w zupełnym spokoju, w aurze falują i przechodzą w siebie nawzajem odcienie, wskazujące na dążenia, które dominują w człowieku. W ten sposób wysokość rozwoju człowieka i jego „zamiłowania“ (taster) oraz inne rysy jego osoby mogą być widoczne z jego aury nawet wówczas, gdy on sam jest bierny. Tak np. silny atak gniewu wywołuje w całej aurze jaskrawo-czerwone wybuchy na czarnym tle, które niemal
Strona:PL Jogi Rama-Czaraka - Filozofja jogi i okultyzm wschodni.djvu/67
Ta strona została przepisana.