Strona:PL Jogi Rama-Czaraka - Filozofja jogi i okultyzm wschodni.djvu/89

czołu szyszkowatego“ (glandula pinealis) lub „ciałka szyszkowatego“. Nazwę tę nadano temu ciałku z powodu jego formy, podobnej do szyszki jodłowej.
 Uczeni Zachodni byli kompletnie na rozdrożu, rozważając funkcję, cel i przeznaczenie tego organu mózgu (gdyż w istocie jest to organ). W ich książkach kwestję tę rozwiązano uroczystem twierdzeniem: „funkcja ciałka szyszkowatego jest niewytłumaczona“ — i nie robiono żadnych prób, by wyjaśnić obecność i cel „ciałek podobnych do komórek nerwowych“ czyli „piasku mózgowego“. Niektórzy jednak anatomowie zaznaczają, że glandula pinealis większa bywa u dzieci niż u dorosłych i większa u dorosłych kobiet, niż u dorosłych mężczyzn — co w istocie jest bardzo godne uwagi.
 Jogowie — przed wielu stuleciami — wiedzieli już, że owa glandula pinealis jest to organ, przy którego pomocy mózg odbiera wrażenia falowań, jakie wywołuje myśl rzutowana przez inne mózgi: krótko mówiąc, gruczoł ten okazuje się organem komunikacji telepatycznej. Organ ten nie potrzebuje otworu zewnętrznego jak ucho, nos, oko — gdyż falowania myśli przenikają materję naszego ciała fizycznego z niemniejszą łatwością, jak drgania świetlne przenikają szkło lub drgania promieni X przechodzą przez drzewo, skórę i t. d. Najbliższym obrazem typu wibracji myślowych — mają być drgania, wysyłane przez „telegraf bez drutu“. Niewielka „glandula pinealis“ mózgu jest stacją przyjmującą umysłowego telegrafu bez drutu.
 Gdy kto „myśli“ — wysyła mniej lub więcej silne drgania w otaczający go eter; drgania te promieniują z niego we wszystkich kierunkach zupełnie tak samo, jak fale świetlne promieniują ze swego źródła. Uderzając w organ telepatyczny innych mózgów, falowania te wywołują czynność mózgową, która odtwarza myśl w mó-