mesmerycznym i t. d. Inni znów posługują się kulą szklaną „kryształem“ lub przedmiotem w tym rodzaju, jako łatwym sposobem urobienia tuby astralnej. „Kryształ„ występuje tu jako punkt wyjścia (starting) „okular“ tuby astralnej. Mamy tu zbyt mało miejsca i możemy tutaj wyłożyć tylko ogólne zasady tego ważnego przedmiotu, aby dać uczniom choć słabe wyobrażenie o różnych formach zjawisk psychicznych. Żałujemy też, że nie mamy możności przytoczyć tu godnych uwagi przykładów jasnowidzenia, zaznaczonych w dziełach rozmaitych autorów, którzy o tych zjawiskach świadczą z punktu widzenia nauki ścisłej. Nie zamierzamy bynajmniej dowodzić wam istnienia jasnowidztwa — musimy raczej przypuścić, że znacie je jako fakt albo przynajmniej, że nie jesteście przeciw tej idei usposobieni wrogo. Możemy na tem miejscu dać jeno krótki opis i wykład tego fenomenu, raczej niż dowodzić sceptykom jego realności. Jest to kwestja, którą ostatecznie każdy człowiek musi dowieść sam sobie własnem doświadczeniem dla własnego zaspokojenia — a żadne dowody postronne nie są w stanie go przekonać.
Druga metoda jasnowidzenia, dotycząca miejsca i rzeczy — na odległej przestrzeni — polega na rzutowaniu ciała astralnego, już to świadomem już nieświadomem, aby widzieć scenę na miejscu, zapomocą środków widzenia astralnego. Jest to sposób trudniejszy i rzadziej używany, niż zwykła metoda nastawiania „tuby astralnej“ chociaż niejeden człowiek, wędrując po astrali ogląda widowiska, które jak to potem sądzi — ukazały mu się we śnie lub w „oku umysłowem“.
Opisaliśmy ciało astralne w jednej z lekcji poprzednich. Dany człowiek może rzutować swe ciało astralne czyli wędrować w swem ciele astralnem dokądkolwiek zechce, w granicach naszej planety, chociaż bardzo nie-
Strona:PL Jogi Rama-Czaraka - Filozofja jogi i okultyzm wschodni.djvu/97
Ta strona została przepisana.