odnogami. Góry lodowe wystają nad morzem niekiedy do 100 m, a ponieważ dziesiąta przeszło część ich wysokości zanurza się w wodzie, więc łatwo można sobie przedstawić, jak olbrzymiemi, być muszą te bałwany lodowe. Góry, mające objętości 16—28 miljonów metrów sześciennych nie należą bynajmniej do osobliwości, a znane są i góry o 27 miljonach metrów sześciennych.
Wspaniały, ale groźny zarazem przedstawia widok oderwanie się takiej ogromnej bryły od lodowca. Z przeraźliwym łoskotem rozpada się góra lodowa, a rozpryskujący się lód i wytryskująca woda sprawia wrażenie spadającej, ciemnej chmury. Odłamana góra zatacza w wodzie różne kręgi, by powrócić do równowagi, jednocześnie zaś ze wszystkich jej stron opadają śpiczaste końce, rozpryskując się przy upadku na niezliczoną ilość kawałów kry.
Nie mielibyśmy dokładnego wyobrażenia o morzu lodowym, przepełnionym płynącemi górami, pochodzenia śródziemnego, gdybyśmy sobie nie przypomnieli, iż morza, podobnie jak inne wody, zamarzają w zimie i posiadają swoją własną korę.
Lód morski tworzy rozległe pola lodowe. Nieraz trwa on tylko jedną zimę i potym, jak na rzekach, łamie się, trze i płynie w kierunku prądów morskich, co stanowi trudną do przezwyciężenia przeszkodę w żegludze. Często jednak lód morski istnieje dłużej; wówczas podlega rozmaitym przemianom. Lecz potym, skoro i on się łamie, — pola lodowe i kry posuwają się w kierunku
