Strona:PL Josef Kafka - W krainach wiecznego lodu.djvu/47

— 43 —

nej wielkości, jaką się pysznił nieistniejący już dzisiaj niedźwiedź z jaskiń morawskich. Do tego towarzystwa należy lis lodowy, który wespół z renem, rosomakiem, wielką myszą ziemną, gromadnie wędrującą, i śnieżnym zającem stanowią pożyteczną zwierzynę tunder. Na południowych tundrach pojawiają się wilki, gronostaje, łasice wodne, lisy pospolite, niedźwiedzie, ziemne myszy i t. d.
 Liczniejsze jednak są zwierzęta morskie, one zaledwie czasami wynurzają się na powierzchnię wód, a niekiedy ukazują się na pobrzeżu i na krach. Z pomiędzy nich najwspanialszym jest wieloryb, mianowicie wieloryb Grenlandzki. Wyprawy urządzane na nie przez 4 wieki przetrzebiły znacznie liczbę tych potworów morskich, wzbogacając zato wielu ludzi. Na połów wielorybów wyprawiają się w małych statkach, w silne maszynerje uzbrojonych, małych dla tego, by mogły się szybko posuwać naprzód i cofać w tył, w kierunku ruchów wieloryba. Dawniej rękami rzucano na wieloryba harpuny i przyciągano go do łodzi liną; dziś używają specjalnego działa harpunowego, umieszczonego na przedzie statku, na ruchomej podstawie. Obecnie na krańcach lodowych krajów więcej jest narwali i innych potworów morskich, niż wielorybów Grenlandzkich.
 Dawniej w cieśninie Berynga istniały wieloryby koronne (Rhytnia). Nordenskjöld przywiózł ze swej wyprawy jeden szkielet podobnego stworzenia. Gdzie już wieloryby wyginęły, tam ważnym