Ta strona została uwierzytelniona.
SŁOWNIK WYRAZÓW ŻEGLARSKICH
Bak — część przednia statku, wzniesiona nad górny pokład.
Bant czyli naszywka — pas płótna naszyty na żaglu dla umocnienia go w miejscach, gdzie się żagiel ociera o maszt lub olinowanie.
Barka — statek trzymasztowy żaglowy z rejami na pierwszych dwóch masztach; maszt trzeci bez rei. Także większa łódź bez pokładu, dla żeglugi przybrzeżnej, z jednym lub dwoma masztami i skośnemi żaglami.
Boja — pływak żelazny lub drewniany na powierzchni wody, zaopatrzony często w wiechę i utrzymywany na miejscu zapomocą kotwicy; służy do wskazywania mielizn. (Słownik morski M. Zaruskiego).
Brasy (bras) — liny idące od noków (końców) rei, służące do obracania ich w płaszczyźnie poziomej (Słownik morski M. Zaruskiego).
Brasować — obracać reje w płaszczyźnie poziomej.
Buchta — pewna ilość fałd żagla, ułożonych na rei przez każdego z marynarzy zwijających żagiel.
Gródź, l. m. grodzie — ściany dzielące statek na części.
Hulk — kadłub statku wycofanego z żeglugi, ogołoconego z masztów, maszyn itd. — obrócony na pływający skład.
Iluminator — okrągłe okienko na statku.
Kil — spodnia belka idąca wzdłuż całego okrętu, jak gdyby jego kręgosłup. (Słownik morski M. Zaruskiego).
Kołkownica przymasztowa — gruba deska w której tkwią nawylot drewniane lub żelazne kołki; przymocowuje się do nich liny olinowania ruchomego.
Koja — łóżko na okręcie.
Kotwica zawozowa — kotwica służąca do ściągania statku z mielizny; zawozi się ją w kierunku, w którym statek ma być ściągany z mielizny.
Nadburcie — część burty wystająca nad górnym pokładem.
