Strona:PL Joseph Conrad-Tajny Agent.djvu/259

 — Jakbym go widział — potwierdził nadinspektor. — Tylko ten mój jest zupełnie wygolony. Pan go zna. Sprytna bestia.
 — Znam go? — rzekł Toodles z niedowierzaniem. — Nie mam pojęcia, gdzie mogłem z nim się spotkać.
 — W Klubie Podróżników — rzekł spokojnie nadinspektor. Usłyszawszy nazwę tak bardzo wyłącznego klubu, Toodles przystanął, jak gdyby się zląkł.
 — To niemożliwe — oświadczył, lecz w głosie jego zabrzmiała zgroza. — Co pan chce przez to powiedzieć? Członek klubu?
 — Honorowy — mruknął przez zęby nadinspektor.
 — Wielki Boże!
 Toodles był tak przerażony, że nadinspektor uśmiechnął się z lekka.
 — To wszystko ściśle między nami — dodał.
 — Potworne! Pierwszy raz w życiu słyszę coś podobnego — rzekł Toodles słabym głosem, jakby zdumienie odjęło mu nagle całą siłę i rześkość.
 Nadinspektor spojrzał nań z powagą. Póki się nie znaleźli u drzwi wielkiego człowieka, Toodles zachowywał zgorszone i uroczyste milczenie; rzekłbyś obraził się na nadinspektora za odkrycie faktu tak niesmacznego i niepokojącego. Ten fakt zrewolucjonizował wyobrażenie Toodlesa o krańcowej wyłączności Klubu Podróżników, o jego towarzyskiej nieskazitelności. Toodles był rewolucjonistą tylko w zakresie polityki; swoje społeczne zasady i przekonania osobiste pragnął zachować nietknięte w ciągu wszystkich dni wyznaczonych mu na tej ziemi, którą uważał na ogół za wcale miłe miejsce pobytu.