Strona:PL Joseph Conrad-Tajny agent cz.2 054.jpeg

 Pani Verlokowa potrząsnęła głową.
 — Nie wiem.
 Odwróciła się i zaczęła porządkować pudełka na półkach za kontuarem. Inspektor przyglądał się jej, zamyślony.
 — Przypuszczam, że pani wie, kto ja jestem? — zagadnął.
 Pani Verlokowa spojrzała na niego przez ramię. Inspektora zdumiał jej spokój.
 — Nie zastanawiałam się nad tem — odrzekła, zabierając się napowrót do porządkowania półek.
 — Jestem Heat. Naczelny inspektor w wydziale najważniejszych przestępstw.
 Winnie ustawiła starannie tekturowe pudełko i, odwróciwszy się, spojrzała na niego ociężałym wzrokiem. Przez chwilę milczeli oboje.
 — Więc mąż wyszedł przed kwandransem zaledwie? I nie powiedział kiedy wróci?
 — Wyszedł nie sam — odparła obojętnie.
 — Ze znajomym?
 Pani dotknęła zlekka dłonią włosów z tyłu. Wszystko było w porządku.
 — Z jakimś obcym.
 — Domyślam się. A jak wyglądał ten obcy? Mogłaby mi pani powiedzieć?
 Mogła powiedzieć. A kiedy inspektor usłyszał, że ten obcy był wysoki, śniady, smukły, ze ściągłą twarzą i podkręconymi w górę wąsami, zaniepokoił się i zawołał:
 — Niech mnie dyabli porwą, jeżeli się nie domyślałem! Nie tracił czasu!
 Był mocno rozgniewany w głębi duszy na to