Strona:PL Joseph Conrad-U kresu sił.djvu/048

V

 Podszedłszy tuż do Whalleya, kapitan Eliott wygłosił burkliwie:
 — Co ja słyszę, Whalley! Czy to prawda że sprzedajesz swój bark?
 Kapitan Whalley odwrócił wzrok od Eliotta i powiedział że to się już stało — pieniądze zostały wypłacone dziś rano. Eliott pochwalił gorąco krok tak rozsądny. Wyjaśnił że jedzie do domu na obiad; po drodze wysiadł z dwukółki aby rozprostować nogi. Sir Fryderyk wygląda dobrze, choć kończy już swoją karierę. Prawda?
 Kapitan Whalley nie miał o tym żadnego zdania; zauważył tylko że wyminęło go lando.
 Komendant portu, zagłębiwszy ręce w kieszeniach alpagowej kurtki krótkiej i czarnej, nieodpowiedniej dla człowieka w jego wieku i o jego wyglądzie, kroczył godnie, z lekka utykając, przy czym głowa jego sięgała ledwie do ramienia kapitanowi Whalleyowi, który szedł swobodnie, patrząc prosto przed siebie. Byli dawniej w zażyłych stosunkach koleżeń-