Strona:PL Jules Verne - Zamek w Karpatach.djvu/15

— 13 —

 Towar, którego nie mógł zamknąć w tłumoczku, dźwiganym na plecach i przytwierdzonym mocnemi szelkami, zawieszał sobie na szyi i u pasa. Wyglądał więc, jak sklep ruchomy.
 Żyd miał widocznie szacunek dla pasterza, gdyż powitał go ukłonem ręki; potem zapytał tem narzeczem rumuńskiem, które powstało z mieszaniny języka łacińskiego i słowiańskiego, ale z lekkim odcieniem cudzoziemskiego akcentu.
 — Jakże wam się powodzi, przyjacielu?
 — Rozmaicie... stosownie do pogody, — odpowiedział Frik.
 — No, to dziś miewacie się dobrze, bo dziś czas bardzo piękny.
 — Ale jutro będzie gorzej, gdyż jutro będzie deszcz padał.
 — Deszcz będzie padał? — zawołał kramarz. Więc w waszym kraju deszcz pada, choć chmur nie ma?
 — Chmury nadciągają w nocy i to stamtąd... ze złej strony góry.
 — I z czegoż to wnosisz?
 — Z wełny moich baranów, która jest ostrą i suchą, jak wyprawiona skóra.
 — Niedobra to przepowiednia dla podróżnych zmuszonych daleką odbywać drogę...
 — Ale dobra dla tych, co pozostaną w swoich chatach.
 — Tak, jeśli mają własne chaty.