Strona:PL Jules Verne - Zamek w Karpatach.djvu/161

— 159 —

mi rozwikłać tę zagadkę... gdyż zdaje mi się, że od zmysłów odchodzę...
 — Panie hrabio... mój drogi panie!
 — Bądź-co-bądź, ja muszę się dostać do zamku... dziś jeszcze...
 — Ależ nie, pozostawmy to do jutra...
 — Niepodobna... ona tam jest... może mnie także poznała...
 — No to i ja z panem pójdę...
 — Nie, ja sam dostanę się do zamku.
 — Sam?
 — Tak jest.
 — Ale w jaki sposób dostanie się pan w głąb zamku, jeżeli Niko Deck nie mógł się tam dostać?
 — Ale ja wejdę...
 — Most zwodzony jest spuszczony.
 — Już ja potrafię znaleźć wyłom, przez który się dostanę...
 — Więc stanowczo pan nie chce, abym mu towarzyszył?
 — Nie!... Musimy się rozłączyć, gdyż w ten sposób bardziej możesz mi być użyteczny...
 — Czy ja tu mam na pana czekać?
 — Nie, Rotzko.
 — A więc gdzież pójdę?
 — Do Werst... albo nie... nie chodź do Werst — odpowiedział Franciszek — Lepiej, aby ci ludzie nie wiedzieli o niczem... Udasz się do wioski Vulkan i tam przepędzisz noc... Jeżeli nie wrócę do rana, poczekasz kilka godzin i udasz