Strona:PL Jules Verne - Zamek w Karpatach.djvu/96

— 94 —

 — Dwaj podróżni, którzy z rana przeszli przez granicę Wołoszczyzny.
 — Rozmawiałeś z nimi?
 — Tak.
 — Czy oni tu przyjdą do wioski?
 — Nie, oni szli w kierunku Retyezat, na której szczyt pragną się dostać.
 — Więc to są dwaj turyści?...
 — Zdaje mi się, że wyglądają na to...
 — A czy tej nocy, przechodząc przez wąwóz Wulkan, nie dostrzegli nic nadzwyczajnego w stronie zamczyska?
 — Nie, wszak byli za daleko od zamku, bo jeszcze po tamtej stronie granicy — odparł Frik.
 — Więc nic nie wiesz o Niku i doktorze?
 — Nic; zresztą będziecie mogli sami rozpytać się o to podróżnych, gdyż za kilka dni przybędą do Werst, aby tu odpocząć, zanim pojadą do Koloswar.
 — Żeby im kto nie zganił mojej karczmy, powiedział sobie w duchu zasmucony Jonasz. Kto wie, czy będą chcieli u mnie zamieszkać.
 Myśl ta prześladowała karczmarza dniem i nocą.
 Wszystko więc pozostało tajemniczem i niewyjaśnionem... Godziny upływały, a nasi wędrowcy nie zjawili się dotąd... Pokazuje się, że nikt nie może bezkarnie zbliżyć się do przeklętego zamku.