Strona:PL Jules Verne Druga ojczyzna.djvu/65

nie można żaglować na grocie, a jak przyjdzie chwila odjazdu... potrzeba, żeby nam nic do tego nie przeszkadzało.
 — Rozumie się, zabezpieczmy naszą szalupę od uszkodzenia... Może nawet jest lepsza zatoka z drugiej strony przylądka?...
 — Zobaczymy, a ponieważ wszystko idzie dobrze z tej strony, pójdę na drugą polować na żółwie... Czy nie pójdzie pan ze mną?
 — Nie, idź sam. Ja wracam do kapitana... Jak się obudzi, będzie chciał pomówić o naszem położeniu... Chcę go ze wszystkiem obznajmić...
 — Masz racyę, panie Fritz, powtórz mu, że, jak na teraz, niema żadnej ohawy.
 W parę chwil później Fritz w towarzystwie Jenny udał się na wybrzeże. Uszedłszy z pięćdziesiąt kroków, zwrócili się w stronę tej skały urwistej, która zamykała ich jak mur więzienny.
 Fritz przystanął, poczem odezwał się głosem wzruszonym:
 — Kochana Jenny, serce mi pęka na myśl, ile nieszczęść przechodzisz, dla tego, że ja wyrwałem cię z Anglii, gdzie mogłaś żyć spokojna i szczęśliwa...