Strona:PL Jules Verne Testament Dziwaka.djvu/212

— 200 —

wiedział Izidorio tonem spokojnego przeświadczenia, — i Kymbale musiał mu przyznać słuszność, a jednak czyż ma się zgodzić na opóźnienie? Nie, nigdy! Gdy więc znowu jechano wolniutko pod górę pełną kamieni i korzeni drzewnych, rzekł do woźnicy:
 — Izidorio, zrobię ci pewną propozycyę.
 — Słucham pana.
 — Dostaniesz tysiąc dolarów, jeśli mię dowieziesz przed południem do Santa-Fé.
 — Co pan mówi, — tysiąc dolarów? — rzekł Hiszpan-Amerykanin, mrużąc oczy.
 — Tak, całe tysiąc, ale z warunkiem, jeżeli wygram partyę.
 — A... z warunkiem... Ale niech i tak będzie!... Dla tysiąca dolarów warto coś zaryzykować — i stanąwszy na koźle począł trzaskać z bata, aż koń dobywając wszystkich sił, popędził wyciągniętym kłusem.
 Trwało to wszakże niedługo. Po kamienistej drodze bryczka pięła się znowu powoli w górę, a niepokój Kymbala wzmagał się z każdą chwilą. Nie mogąc go już wreszcie opanować z nadejściem północy, trącił w ramię swego woźnicę.
 — Izidorio — rzekł — zróbmy nowy układ...
 — Słucham pana.
 — Dziesięć tysięcy dolarów, tak jest, całe dziesięć tysięcy dostaniesz, jeśli przybędę na czas!...