Strona:PL Jules Verne Testament Dziwaka.djvu/214

— 202 —

pośpiechu, zbyt mało olśniony obietnicą dziesięcin tysięcy dolarów, o których posiadaniu bodaj dotychczas we śnie nie śmiał marzyć.
 — Czyby ten rozbójnik chciał jeszcze więcej? — myślał rozgorączkowany — może pięć, dziesięć razy więcej.... Ale ostatecznie cóż mi znaczą tysiące dolarów w obec milionów Williama I. Hypperbona. Nieledwie tyle co kropla w morzu. A więc gdy trzeba, niechże będzie i sto kropli.
 Po takim monologu pochylił się do woźnicy w chwili, gdy już mieli ruszyć dalej.
 — Izidorio — szepnął mu do ucha, nie będzie już dziesięć tysięcy dolarów, ale...
 — Jakto, cofasz pan swoją obietnicę — zawołał woźnica suchym tonem.
 — Nie, nie, mój przyjacielu, przeciwnie!... Daję ci sto tysięcy, jeżeli przybędziemy przed południem do Santa-Fé.
 — Sto tysięcy — powtórzył Izidorio, mrużąc lewe oko... — I zawsze mówisz pan, jeżeli wygrasz?
 — Tak, jeżeli wygram...
 — Czy mógłbyś mi to pan napisać na kawałku papieru? Nic więcej, tylko tych parę słów.
 — Z podpisem mego nazwiska?
 — Z podpisem daty i nazwiska pańskiego — potwierdził przezorny Hiszpan.