Strona:PL Jules Verne Testament Dziwaka.djvu/219

— 207 —

 — No, cóż tam? Czy może uważasz, że niedostatecznie pragnę cię wynagrodzić?...
 — Nie to, panie, nie to! Ale widzi pan, te sto tysięcy dolarów... to zawsze tylko... jeżeli pan wygrasz...
 — Więc zastanów się mój drogi, czy może być inaczej...
 — Dlaczego nie?...
 — Więc myślisz, żebym ci taką sumę mógł wypłacić z własnej kieszeni, nie czekając aż stanę się spadkobiercą tamtych milionów.
 — O nie, panie Kymbale, ja to rozumiem dobrze, aż zanadto dobrze! I dla tego też... wolałbym...
 — Cóż takiego?
 — Tylko sto dolarów, ale pewnych...
 — Jakto wolisz sto, zamiast sto tysięcy!...
 — Tak — odpowiedział spokojnie Izidorio. — Bo widzi pan, ja nie lubię liczyć na przypadkowe szczęście... i sto pięknych dolarów, którebyś mi pan dał zaraz, uważam za lepsze...
 Kymbale skinął głową na znak zgody. Kto wie, może żałował on już trochę swej hojności, więc też z chęcią wypłacił zaraz żądaną sumę woźnicy, który podziękował za nią uprzejmie, a rozdarłszy rewers zwrócił go dziennikarzowi.
 — Wszyscy obecni żegnali odjeżdżającego głośnemi okrzykami, życząc w dalszym ciągu powodzenia.