Strona:PL Jules Verne Testament Dziwaka.djvu/261

— 249 —

namysłu — znużyłby cię tylko niepotrzebnie — mówiła Jowita, idąc ku drzwiom, w których ukazał jej się mężczyzna wysokiego wzrostu, w eleganckim ubraniu gentlemana.
 — Czy tutaj mieszka panna Helena Nałęcz? — zapytał.
 — Tak jest, tutaj.
 — Może zechce mi poświęcić krótką chwilę rozmowy?
 — Właściwie nie wiem — rzekła Amerykanka z wahaniem — Panna Nałęcz przechodziła niedawno dość ciężką chorobę i...
 — O wiem, wiem o tem. Ale czyżby nie była jeszcze zupełnie zdrową?
 — Przeciwnie, czuje się już jak najlepiej, czego dowodem, że jutro zamierzamy wyjechać.
 — A!... więc to zapewne z panną Foley mam przyjemność rozmawiać?
 — Tak jest, i możebym też mogła zastąpić tu pannę Nałęcz?
 — Wolałbym ją osobiście poznać — odpowiedział nieznajomy.
 — W takim razie, zechce pan powiedzieć w jakim interesie.
 — Jak najchętniej! Nie mam zamiaru ukrywania rzeczywistego celu mej wizyty. Oto zdecydowany jestem stawić znaczną sumę na piątą partnerkę, i pani pojmuje, że wpierw chciałbym...