Strona:PL Jules Verne Testament Dziwaka.djvu/511

— 487 —

 — Zdaje mi się, że jesteś pan w drodze do Yankton?
 — Tak, właśnie jadę do Yankton.
 — A więc pozwól pan, bym ci ofiarował me usługi...
 — Pańskie usługi... w jakim mianowicie kierunku?
 — Przedewszystkiem jedno ważne pytanie: Pan jedziesz sam?
 — Sam.
 — Żona pańska nie towarzyszy panu?
 — Moja żona?... — powtórzył dziennikarz z coraz większem zdziwieniem.
 — Dobrze, dobrze, obejdziemy się bez niej... obeceność jej nie jest niezbędną do rozwodu.
 — Rozwodu?.. Ależ, mój panie, aby się rozwodzić, sądzę, że trzeba pierwej ożenić się.
 — Jakto, więc pan nie masz żony i jedziesz pan do Yankton! — zawołał jegomość!
 — Wytłomacz mi pan raz, kim właściwie jesteś i czego chcesz naprawdę ode mnie — rzekł Kymbale z pewną niecierpliwością.
 — Otóż to właśnie! Jestem szanowny panie agentem od rozwodów.
 — A... w takim razie żałuję mocno, ale usługi pańskie są mi tymczasem zupełnie zbyteczne — odparł Kymbale już ze swym zwykłym dobrym humorem.