Ta strona została uwierzytelniona.
myśli lis, »wolę kataru dostać
i na tym pniu zostać
choć o chłodzie i głodzie,
niż utonąć w wodzie«.
I miał rację. Niebawem ustąpiły wody.
Nasz lis choć na zdrowiu nie bez szkody,
choć i głodny i osłabiony
wrócił z życiem w rodzinne strony.
Taką potem do księgi pamiątek
zapisał radę dla młodych lisiątek:
»Gdy nie można biedy zwalczyć, albo uciec od niej —
to trzeba ją przeczekać, choć najniewygodniej.
Gdy siłą nie poradzisz ni umiejętnością,
jeszcze się ocalić możesz wytrwałością«.
