pniem doktora, osiadł na stałe w Lublinie. Żona zrujnowała go majątkowo i unieszczęśliwiła. Umarł w nędzy w szpitalu 1608 r. Pisywał po łacinie i po polsku pod pseudonimem Acernusa. Z dzieł jego łacińskich do najbardziej znanych należy »Roxolania« i »Victoria Deorum«, z polskich — »Worek Judaszów« i »Flis«.
S. Szymonowicz (Simonides) ur. 1557 r. we Lwowie, wyższe studya odbywał w Akademii Krakowskiej, a potem we Włoszech. Po powrocie z zagranicy został przybocznym Sekretarzem Jana Zamoyskiego, oraz wychowawcą syna jego, Tomasza. Zamoyski w nagrodę obdarował poetę wsią Czerńce i wystarał się dlań o przywilej szlachectwa. Poeta zamieszkał na wsi, opiewając przyrodę w swoich przepięknych »Sielankach«. Um. r. 1629.
Marcin Błażewski herbu Sas, według słów własnych, »młodość Marsem polerując« wprowadził się w wieku dojrzałym »z obozu w Kameny«. R. 1611 wydał słynny swój przekład kroniki Kromera »O sprawach, dziejach i wszystkich innych potocznościach koronnych polskich«. Pierwszą próbą jego rymotwórczego talentu był poetycki przekład »O Aeneaszu księgi XIII-tej«. Po »Aeneaszu« napisał »Tłumacza rokoszowego powiatu ruskiego«. Dzieło to cechuje gorący i rozumny patryotyzm. W rok po »Tłumaczu« ukazał się »Setnik przypowieści uciesznych«, zbiór bajek tłomaczonych z Verdizottiego.
Wacław z Potoka Potocki h. Śreniawa, ur. 1623 r. w Woli Łużeńskiej (pow. biecki), początkowe wykształcenie otrzymał w szkole Raciborskiej, utrzymywanej dla Aryanów przez Morsztyna. Po uchwaleniu przez sejm 1638 r. konstytucyi przeciw Aryanom, przeszedł na katolicyzm. W życiu spadał na niego cios rodzinny za ciosem. Każdy nowy grom przyginał go do ziemi lecz nie łamał. Potocki odznaczał się wielką strawnością moralną. Cechuje go przewaga zmysłów nad duchem. Np. po stracie syna skarży się na brak apetytu: »Zginął smak i apetyt po smutnym pogrzebie syna mego«. Um. 1690 r.
