Strona:PL Julian Ursyn Niemcewicz - Śpiewy historyczne.djvu/084

Mieczysław Stary.

 Mieczysław Xiąże Wielkopolskie, naystarszy z pozostałych dwóch tylko synów Krzywoustego, iuż to prawem starszeństwa, iuż wrodzoną w sercu ludzkim żądzą rozszérzenia posiadanéy władzy, o panowaniu Xięstwa Krakowskiego i o wszystkich dziedzictwach oycowskich zamyślać nieprzestał, niezręcznie atoli do tak wysokiego postępował zamiaru, w zebraniu skarbów całą pokładaiąc nadzieię, srogiemi zdzierstwy cisnął lud, duchowieństwo, i szlachtę. Obruszony naród wypowiedział mu posłuszeństwo. Biskup Gedeon z przednieyszemi pany nie bez trudności namówili Kazimierza Xięcia Sandomierskiego do przyięcia rządów nad ludem nieszczęsnym. Uchodzić musiał Mieczysław stary, i u powinowatych swoich Xiążąt Niemieckich szukać pomocy; dotknęła go sroższa może nad utratę państwa boleść, bunt starszego syna Ottona z przyczyny, że oyciec więcéy sprzyiał dzieciom powtornéy żony. Ulitowany Kazimierz nad losem brata, nie przyiął całéy poddaiącéy się pod berło iego Wielkopolski, przestaiąc na Gnieznie, iako stolicy państwa, resztę oddał Mieczysławowi i synowi iego Ottonowi, który się iuż z oycem pogodził. Czarną niewdzięcznością odpłacił bratu Mieczysław, za niepolityczny,lecz maluiący zapewne duszę slachetną postępek: bo gdy Kazimierz za-